Sunday, May 23, 2010

Ταυτοποίηση.

Sookie... Από πού έρχομαι; Ξέρω... Εσύ δεν ξέρεις. Γιατί εσύ είσαι ξένος. Συνάμα όμως, ο πιό κοντινός μου άνθρωπος...θα γίνεις. Πού πηγαίνω; Δεν έχω ιδέα. Θα μάθω, μου είπαν, άμα μεγαλώσω. Ποιός το ορίζει? Μήπως μεγάλωσα ήδη; Πόσος καιρός πέρασε; Δε θυμάμαι. Δε θέλω να θυμηθώ. Άσε με μόνο να σου συστηθώ. Είμαι η Sookie, και είμαι αυτή που περπατάει πάντα με τα πόδια γυμνά, αυτή που διαλέγει πάντα τα μονοπάτια με τις πέτρες και τα αγκάθια.

Όχι επειδή τα πράγματα στη ζωή της πήγαν (πηγαίνουν;) χειρότερα από τη δική σου, ή τη δική του. Είχε τις τύχες και τις ατυχίες της, όπως όλοι. Πιό πόλυ επειδή θέλει να κρατάει τα πόδια της στο έδαφος, να μην απογειώνεται. Μερικοί το λένε αυτομαστίγωμα. Δε συμφωνώ. Θέλει να είναι αυτή πρώτη τιμωρός του εαυτού της. Πρώτη ο πιό αυστηρός κριτής της. Πρώτη ο άγγελος που θα πάρει τη ζωή της. Γενικά, θέλει να είναι πρώτη. Στην καρδιά της οικογένειας της, των φίλων της, των ανθρώπων που σημαίνουν "κάτι" στη μικρή ζωή της. Μα όποιος σημαίνει κάτι, σημαίνει ταυτόχρονα και τα πάντα γι' αυτήν.

Γιατί όταν δίνεται, τις λίγες φορές που το κάνει, δίνεται ολοκληρωτικά. Μα δε θέλει να το ξέρει κανείς, πως έχει τέτοιες αδύναμες στιγμές. Είναι από τις κοπέλες που θα δείς στο club, και θα σκεφτείς πως είναι snob, diva. Είναι η κοπέλα που μόλις τη γνωρίσεις, θα πιστέψεις πως είναι δυνατή, βράχος. Ίσως και χωρίς συναίσθημα. Δεν θα έχεις δίκιο, όμως...

Θέλει να έχει τον έλεγχο, να κάνει πάντα επιλογές που θα την κάνουν να νιώθει περήφανη, εκείνη και τον πατέρα της,να μη μετανιώσει ποτέ γι'αυτές. Να μη νιώσει ποτέ ντροπή γι'αυτές. Γιατί οι επιλογές μας, μας καθορίζουν και στο τέλος γίνονται εμείς. Είναι εμείς. Με ρωτάς αν έχει αμαρτήσει; Δεν πιστεύει καν στο Θεό. Πιστεύει στη δύναμη της ψυχής. Άν είναι πιστή στις σχέσεις της; Μόνο αν αξίζει. Είναι όμως εξοργιστικά και παράλογα ειλικρινής, γιατί "όλοι έχουν δικαίωμα να ξέρουν, και βάσει των γνώσεών τους, να κάνουν επιλογές". Λάθη; Έχει κάνει πολλά. Το ήξερε, όμως, τις περισσότερες φορές, κι έτσι δεν τα μετανιώνει. Χαίρεται που της κόστισαν. Θα νομίζεις πως είναι κάποιο control freak. Όχι, δεν είναι. Ζεί τη στιγμή, όσο μπορεί. Παίρνει ρίσκα, όταν θεωρεί πως αξίζουν. Όταν πιστεύει πως η επιτυχία θα την ανεβάσει στα μάτια της,ή πως η αποτυχία θα της δώσει πόνο τέτοιον ώστε να τη διδάξει κάτι ανεξίτηλα.

Θα κερδίσει ή θα χάσει; Φοβάται να μάθει. Τη στοιχειώνουν κυρίως οι απώλειές της, κι όχι τα θέλω της. Δεν έχει απωθημένα. Τη συμπαθώ όλο και περισσότερο τελευταία, γιατί έμαθε να μην κρίνει. Προσπάθησε πολ
ύ γι' αυτό, και προσπαθεί κάθε φορά που κάτι τη βγάζει έξω από τα νερά της, κάθε φορά που κάποιος την πονά, κάθε φορά που είναι μάρτυρας σε κάτι εκτός της λογικής της.

Της αρέσει να σκέφτεται πως κρυφά, μέσα στην καθημερινότητα της, ζουν νεράιδες, που την ακολουθούν και τη βάζουν σε τάξη. Δεν είναι έφηβη, αν αυτό σκέφτηκες. Είναι μεγαλύτερη. Δεν ξέρω αν ήταν ποτέ. Της αρέσει το μωβ χρώμα. Το έντονο μωβ. Ονειρεύεται να γίνει πριγκήπισσα κάποτε, με μια όμορφη τιάρα...

Θυμώνει εύκολα, μα το ξεχνάει δέκα φορές πιό εύκολα. Κάθε φορά που θυμώνει, νομίζει πως έρχεται το τέλος του κόσμου. Νομίζει πως θα χάσει αυτόν που τσακώθηκε, και απελπίζεται. Γιατί τσακώνεται μόνο μ'αυτούς που αγαπάει. Δε ζητάει συγνώμη και σιχαίνεται να της ζητάνε. Δε θέλει να της λένε " συγνώμη" κι "ευχαριστώ", νιώθει άβολα. Μια ζεστή αγκαλιά τα λύνει όλα, στο κάτω- κάτω...

Αυτή είναι η Sookie, είτε σ' αρέσει είτε όχι, αυτή είμαι. Γιατι καμιά φορά, την πιάνει κι ο εγωισμός της. Ξέρει καλά τη διαφορά μεταξύ του άλογου εγωισμού και της αξιοπρέπειας. Το έχει σκεφτεί πολύ καλά, το σκέφτεται όσο θυμωμένη κι αν είναι. Αυτή είναι, κι αυτή είμαι.

No comments:

Post a Comment